Drewniane ściany, strzecha na dachu, ganek, na którym przesiadywał gospodarz, obserwując świat. To tutaj toczyło się życie – proste, ale pełne prawdziwych wartości.
Rano słychać było pianie koguta, a dzień zaczynał się od pracy na roli. W środku pachniało chlebem pieczonym w piecu, a babcia przygotowywała zupę na kuchni opalanej drewnem.Wieczorem zbierała się cała rodzina – rozmowy, opowieści, śmiech i śpiew.
To nie był dom – to był świat. Ciepły, bliski, pełen wspomnień.
Choć wiele z tych chat już nie istnieje, to w naszych sercach wciąż tętni życie dawnej wsi.
Tak było…wieś Rudawka… 
Suwalszczyzna
SuwalszczyznaFoto arch. Adam Nowicki 1978 r.
Gdzieś w Polsce, 1968 rok.
fot. S. Kusza.
Zagroda wiejska rok 1912…
Źródło NAC
Suszenie siana…lata 70-te…
Foto arch. J. Grzegorzewicz
Tak wyglądały żniwa! Mało kto to już pamięta…
Pogaduchy u płotka.
Samotna osada… Suwalszczyzna
SuwalszczyznaFoto arch. Adam Nowicki 1978 r
Zwyczajny dzień polskiego chłopa 150 lat temu. Wstawał już o trzeciej nad ranem
Codzienność chłopów żyjących zaledwie 150 lat temu diametralnie odbiegała od warunków, do jakich sami jesteśmy obecnie przyzwyczajeni. Różnice były tak wielkie, że pod pewnymi względami aż trudno wyobrazić sobie dawną wiejską egzystencję. Jak zatem wyglądał zwyczajny dzień mieszkańców podkrakowskich wsi w drugiej połowie XIX wieku?
Starożynce… 🙂 Suwalszczyzna
Foto arch. Adam Nowicki 1978 r
Dodaj komentarz